Costs of doing business in Poland

If you intend to start running business in Poland, You may find the following information helpful. The second table contains data which largely depend on market condition. They should be considered as indicative. Starting a business should be preceded by selection of the appropriate form of doing business. The choice of legal form of Your business will have an impact on the cost of the company's founding and its future maintenance costs.

 

Taxes and social security contributions

Type of tax or social security contribution	Rate – a brief description
Income tax from individuals (PIT)/ legal persons (CIT)	Individuals: 18% or 32% (the tax base over 85.528,00 PLN); 19% if the taxpayer has chosen a linear method of tax settlement/ legal persons: 19%
Value Added Tax (VAT): standard rate and preferential (lower) rate	Standard rate: 23%; Preferential rate: 8%, 5%
Property tax (for buildings intended to running business)	app. 5,2 euro per 1 m2 of area (the tax is annual)
Excise tax	The current taxes on certain excise goods are: Motor gasoline – 350,00 euro per 1,000 liters, Diesel fuel – 265,00 euro per 1,000 liters, Liquefied gas combustion engines - 150,00 euro per 1.000 kg, An intrinsic bio fuel – 265,00 per 1,000 liters, Electricity – 4,8 euro per 1 MWh Ethyl alcohol - 1.290,00 euro per 1 hl of 100% vol Beer – 1,7 euro per 1 hectolitre per degree Plato of finished product, Wine – 35,00 euro per 1 hl of finished product, Cigarettes – 47,00 euro for each 1000 units and 31.41% of the maximum retail price, Cars with capacity engine above 2000 cm3 – 18,6% of the tax base, the other cars – 3,1% of the tax base
The pension insurance contribution	Pension contribution – 19,52% Disability contribution – 8,00% Sickness insurance – 2,45% Accident insurance – 1,93% of the contribution base
Health insurance contribution	9,00% of the contribution base

 

Major costs of running business

Type of cost	Approximate amount + optionally brief description
Office rental (price per m2 of area) - price in the capital city and different city	Capital city: 15-25 euro per 1 m2 of area, Other city: 5-20 euro per 1 m2 of area
Salary for employees (per capita): - average salary/ - minimum salary	Average salary: app. 930,00 euro gross per month Minimum salary: app. 420,00 euro gross per month
Keeping the accounts (remuneration for the accounting office)	50,00 – 1.200,00 euro
Internet, phone (range of the cost)	15-50 euro internet; 10-25 euro per one mobile
Maintenance of website and company mailbox, rank of the website	70,00 – 400,00 euro per month
Fuel price: 1 liter of petrol/ diesel oil	Petrol: 1,0 euro per liter, Diesel oil: 1,0 euro per liter

 

Cyberprzestępczość a odpowiedzialność banków

Nie będzie chyba stwierdzeniem na wyrost, że żyjemy w czasach nieustającego wyścigu cyberprzestępców, którzy każdego dnia prześcigają się w wymyślaniu nowych metod pozwalających na skuteczne pozbawienie nas środków finansowych zgromadzonych na kontach bankowych. Sprawcy phishingu każdego dnia czyhają na nasze potknięcie w sieci, które umożliwi im sprawne opróżnienie naszych wirtualnych kieszeni. Jeżeli ostatnio czytałaś/eś artykuł o nowym sposobie postępowania cyberprzestępców, to - bez wątpienia - oznacza to, że wiele osób mogło stracić już majątek swojego życia. Pytanie czy bezpowrotnie?

Na marginesie chciałbym zaapelować o zachowanie maksymalnej czujności i ostrożności w sieci, która powinna przejawiać się m.in. brakiem otwierania załączników niewiadomego pochodzenia oraz niekorzystaniem z hiperłączy (linków), co do których mamy chociażby najmniejsze wątpliwości. Można powiedzieć, że są to banały, ale utrwalania podstawowych zasad bezpieczeństwa nigdy za wiele. Warto także pamiętać na przykład o: a) posiadaniu hasła do komputera; b) korzystaniu z haseł zawierających wielkie litery, znaki specjalne i cyfry; c) aktualnym programie antywirusowym; d) sprawdzaniu autostartu (czy np. nie zostały zainstalowane jakieś podejrzane programy); e) odmowie zapamiętywania loginu i hasła przez poszczególne witryny.

Co zrobić jeżeli dojdzie jednak do nieszczęścia i pewnego dnia budzimy się z wyczyszczonym rachunkiem bankowym? Natychmiast udajemy się do prokuratury i składamy zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa. W drugiej kolejności udajemy się do naszego banku i składamy reklamację, której celem będzie uznanie naszego rachunku o kwotę stanowiącą równowartość transakcji, które nie były przez nas autoryzowane. Jakiej reakcji możemy się spodziewać? Prokuratura (lub Policja) rozpocznie czynności procesowe i sprawa przez większość czasu będzie się toczyć bez naszego udziału. Bank natomiast z pewnością odmówi zwrotu utraconych środków.

Czy możemy w takiej sytuacji domagać się zapłaty od banku na drodze postępowania sądowego? Jak najbardziej tak!

Podstawą prawną takiego roszczenia będzie art. 46 ust. 1 ustawy o usługach płatniczych. Stosownie do treści tego przepisu w przypadku wystąpienia nieautoryzowanej transakcji płatniczej dostawca płatnika (bank) jest obowiązany niezwłocznie zwrócić płatnikowi kwotę nieautoryzowanej transakcji płatniczej, a w przypadku gdy płatnik korzysta z rachunku płatniczego, przywrócić obciążony rachunek płatniczy do stanu, jaki istniałby, gdyby nie miała miejsca nieautoryzowana transakcja płatnicza. Ponadto trzeba mieć na uwadze, że w myśl art. 45 ustawy o usługach płatniczych, to na banku spoczywa ciężar udowodnienia tego, że transakcja była autoryzowana przez Klienta (płatnika). Warto odnotować, że samo wykazanie zarejestrowanego użycia instrumentu płatniczego[1] nie jest wystarczające do udowodnienia, że transakcja płatnicza została przez danego Klienta (płatnika) autoryzowana. Pozwany bank zobowiązany jest udowodnić inne okoliczności wskazujące na autoryzację transakcji płatniczej przez Klienta albo okoliczności wskazujące na to, że Klient banku umyślnie doprowadził do nieautoryzowanej transakcji płatniczej, albo umyślnie lub w skutek rażącego niedbalstwa dopuścił się naruszenia co najmniej jednego z obowiązków, o których mowa w art. 42 ustawy o usługach płatniczych[2].

Każdy przypadek wymaga indywidualnego zbadania, dlatego proszę nie zrażać się odmową uwzględnienia waszej reklamacji przez bank. Takiej decyzji należy się wręcz spodziewać. Nie przekreśla ona jednak możliwości sprawnego odzyskania utraconego majątku. Przed skierowaniem sprawy do sądu rekomenduję rzetelną konsultację w zakresie podstawy faktycznej żądania.

---

[1] W obecnym stanie prawnym nie ulega wątpliwości, że wykonywane zdalnie polecenie przelewu stanowi usługę płatniczą wykorzystującą instrument płatniczy – zob. M. Grabowski, Instrumenty płatnicze w prawie polskim, wyd. el., Warszawa 2013, s. 248-252.

 

[2] Art.  42.

1. Użytkownik uprawniony do korzystania z instrumentu płatniczego jest obowiązany:

1) korzystać z instrumentu płatniczego zgodnie z umową ramową oraz

2) zgłaszać niezwłocznie dostawcy lub podmiotowi wskazanemu przez dostawcę stwierdzenie utraty, kradzieży, przywłaszczenia albo nieuprawnionego użycia instrumentu płatniczego lub nieuprawnionego dostępu do tego instrumentu. 

2. W celu spełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, użytkownik, z chwilą otrzymania instrumentu płatniczego, podejmuje niezbędne środki służące zapobieżeniu naruszeniu indywidualnych zabezpieczeń tego instrumentu, w szczególności jest obowiązany do przechowywania instrumentu płatniczego z zachowaniem należytej staranności oraz nieudostępniania go osobom nieuprawnionym.

 

Poręczenie ograniczone terminem - uchwała SN (III CZP 19/16)

Zawarłeś umowę poręczenia (cywilnego), w ramach której twoja odpowiedzialność została ograniczona terminem, który właśnie upłynął. Czy w takiej sytuacji możesz już spokojnie odetchnąć, będąc pewnym, że listonosz nie zapuka do twoich drzwi wręczając Ci kopertę, w której znajdziesz nakaz zapłaty wraz pozwem?

Niestety nie.

Kluczowy w tym względzie jest moment złożenia pozwu przez wierzyciela. Jeżeli powództwo zostanie wniesione w czasie kiedy - zgodnie z umową - twoje zobowiązanie istnieje, to upływ wspomnianego terminu nie niweczy obowiązku zaspokojenia roszczenia beneficjenta udzielonego przez Ciebie poręczenia.

Zagadnieniem tym zajmował się Sąd Najwyższy, który dnia 22 czerwca 2016 roku wydał następującą uchwałę (III CZP 19/16):

"Upływ oznaczonego w umowie czasu trwania poręczenia nie wyłącza obowiązku poręczyciela zaspokojenia roszczenia, którego wierzyciel dochodzi przed sądem, jeżeli powództwo zostało wytoczone przed upływem tego terminu."